ခရစၥမတ္ေရာက္ေတာ့မယ္။ အေမရိကန္ ခ်ီကာဂို အေနာက္ေျမာက္အရပ္မွာရွိတဲ့ Park Pridgeၿမိဳ႕ရဲ႕ ေနရာအႏွံ႔မွာ ခရစၥမတ္ကိုႀကိဳဆိုတဲ့ အသက္အေငြ႔ေတြနဲ႔ စည္ကားလို႔ေနခဲ့တယ္။
အလယ္တန္းေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ "ရွယ္လီ"ဟာ မၾကာေသးခင္က လက္ခံရရွိခဲ့တဲ့ ခရစၥမတ္ကတ္ေတြကိုအထပ္လိုက္ကိုင္ၿပီး သူငယ္ခ်င္း"ဟီလာရီ"ကိုၾကြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟီလာရီယူလာတဲ့ ခရစၥမတ္ကတ္က သူ႔ထက္ပိုမ်ားေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
"နင့္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ မ်ားလာခ်ည္လား? နည္းတစ္နည္းေတာ့ ရွိရမယ္?" ရွယ္လီက အားက်က်ေမးတယ္။
"နည္းကေတာ့... တျခားသူအေပၚ ရိုးသားမယ္၊ ေႏြးေထြးမယ္"လို႔ေျပာၿပီး ဟီလာရီဟာ ရွယ္လီကို လြန္ခဲ့တဲ့(၂)ႏွစ္က သူေတြ႔ႀကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို ေျပာျပခဲ့တယ္။
"အဲဒီအခ်ိန္က ေႏြဦးရာသီေပါ့။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ညေနခင္းတစ္ခုမွာ ေဖေဖနဲ႔ကၽြန္မ ပန္းၿခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အဘြားအိုတစ္ဦးကို ကၽြန္မေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒီေလာက္ပူေႏြးတဲ့ ရာသီဥတုမွာ သူကသိုးေမြးအက်ၤီအထူႀကီးကို ဝတ္ထားတယ္။ လည္ပင္းမွာလည္း သားေရပုဝါ ပတ္ထားတယ္။ သူ႔ပံုစံက ႏွင္းေတြအရမ္းက်ေနလို႔ ဝတ္ထားသလိုမ်ဳိးပဲ။ ေဖေဖရဲ႕လက္ေမာင္းကို ကၽြန္မအသာအယာဆဲြၿပီး "ေဖေဖ... အဲဒီအဘြားအိုရဲ႕ပံုစံက ရယ္စရာ အရမ္းေကာင္းတာပဲေနာ္"လို႔ ေျပာလိုက္တယ္"
"ကၽြန္မရဲ႕စကားေၾကာင့္ ေဖေဖရဲ႔ပံုစံ အရမ္းတည္ၾကည္သြားတယ္။ ခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ ေဖေဖ စကားစတယ္။
"ဟီလာရီ... သမီးၾကည့္ရတာ အရည္အခ်င္းတစ္ခု ေလ်ာ့ေနသလိုပဲ။ တျခားလူကို သမီး မႏွစ္သက္၊ မလိုလားတတ္ဘူး။ ဒါဟာ တျခားလူနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံတဲ့အခါ သမီးမွာ ရိုးသားမႈနဲ႔ ေဖာ္ေရြမႈမရွိေၾကာင္း သက္ေသျပေနတာပဲ"
"အဲဒီတုန္းက ေဖေဖဟာ ျပႆနာကို အႀကီးခ်ဲ႕ေနတယ္လို႔ ကၽြန္မထင္ခဲ့တယ္။ ေဖေဖ့ကို မေက်မနပ္နဲ႔"အဲဒီအဘြားအိုရဲ႕ပံုစံကို ရယ္စရာႀကီးလို႔ ေဖေဖမထင္ခဲ့ဘူးေပါ့?" လို႔ ကၽြန္မျပန္ေမးတယ္"
"သမီးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ပဲ.. အဲဒီအဘြားအိုပံုစံကို ေဖေဖႏွစ္သက္တယ္" လို႔ ေဖေဖျပန္ေျပာေတာ့ ကၽြန္မအရမ္း အံ့ၾသသြားမိတယ္"
"အဲဒီအဘြားအိုဟာ ဖ်ားေနလို႔၊ ေနထိုင္မေကာင္းေသးလို႔ အေႏြးထည္၊ မာဖလာေတြ ဝတ္ထားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ကိုင္းေပၚက ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္ကို သူၾကည့္လိုက္တဲ့ပံုစံက အရမ္းကို အသက္ဝင္ေနတယ္။ ကဲ.. သူ႔ပံုစံ ခ်စ္စရာေကာင္းမေနဘူးလား? ေႏြဦးရာသီကို သူငမ္းလင့္ေနတယ္။ သဘာဝကို သူႏွစ္သက္၊ သေဘာက်တယ္။ ဒီအဘြားအိုဟာ လူကိုဆဲြေဆာင္ေစတယ္လို႔ ေဖေဖထင္တယ္" လို႔ ေဖေဖက ဆက္ေျပာတယ္။
"အဲဒီအခ်ိန္က်မွ အဘြားအိုကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ကၽြန္မေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိတယ္။ အဘြားအိုဟာ ေဖေဖေျပာသလိုပဲ ေႏြဦးကိုေတာင့္တတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြ သူ႔မ်က္လံုးထဲ ထင္ဟပ္ေနတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚေပၚေနတဲ့ သူ႔အၿပံဳးေတြက သူ႔ႏွလံုးသားရဲ႕အေပ်ာ္ကို မဖံုးဖိထားႏိုင္ခဲ့ဘူး။
"ေဖေဖဟာ အဘြားအိုေရွ႕ ကၽြန္မကိုေခၚသြားၿပီး အၿပံဳးေလးနဲ႔ "ေႏြဦးကို အရသာခံေနတဲ့ အန္တီ့ရဲ႕ပံုစံက လူကိုဆဲြေဆာင္ေစတယ္။ အန္တီေၾကာင့္ ေႏြဦးရာသီက ပိုလွသြားပါတယ္" လို႔ေျပာတယ္။ အဘြားအိုဟာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ "ေက်းဇူး..... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔လက္ဆဲြအိတ္ထဲကေန ဘီစကတ္တစ္ထုပ္ထုတ္ၿပီး ကၽြန္မကို လွမ္းေပးတယ္။ "သမီးေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ" တဲ့။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေနာက္ပိုင္း ေဖေဖက ကၽြန္မကို "သူတစ္ပါးကိုရိုးရိုးသားသား၊ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ လိုလားတတ္ရတယ္။ လူတိုင္းမွာ ေဖေဖတို႔လိုလားႏွစ္သက္ေစတဲ့အရာေတြ ရွိတယ္။ ဒါမွ သမီးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိလာႏိုင္တယ္" လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဟီလာရီ ရဲ႕အျဖစ္အပ်က္က ရွယ္လီစိတ္ကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့တယ္။
အခ်ိန္ကျမားအလ်င္လို ျမန္ဆန္ခဲ့တယ္။ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာ ခရစၥမတ္ရက္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔က အိမ္မွာ ခရစၥမတ္သစ္ပင္၊ လက္ေဆာင္ေတြ ျပင္ဆင္ရင္းနဲ႔ ဟီလာရီတစ္ေယာက္ အလုပ္မ်ားေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရွယ္လီတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အၿပံဳးေတြနဲ႔ အိမ္ထဲေျပးဝင္လာၿပီး ဟီလာရီကို အားပါးတရေပြ႔ဖက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ "ဟီလာ.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ခရစၥမတ္မွာ ငါ ခရစၥမတ္ကတ္ေတြ (၈၂)ခုေတာင္ ရလိုက္တယ္။ မႏွစ္ကထက္ ၁ဝဆေတာင္ ပိုခဲ့ပါတယ္" လို႔ေျပာတယ္။
"ငါေပးမယ့္ ကတ္ေလးလဲ ထည့္တြက္လိုက္ပါဦး"
ဟီလာရီက ေျပာေျပာဆိုဆို အလွဆံုးကတ္တစ္ခုကို ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ ကတ္ေပၚမွာက "လုိလားႏွစ္သက္တယ္ဆိုတာ ခင္မင္ရင္းႏွီးဖို႔ ေပါင္းကူးတံတားေလးပါ။ သူတစ္ပါးကို ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ လုိလားတတ္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္" လို႔ ေရးထားတယ္။
ဖခင္ရဲ႕အသြန္အသင္ကို ဟီလာရီ စဲြစဲြၿမဲၿမဲမွတ္ယူခဲ့တယ္။ အလယ္တန္းကေန တကၠသိုလ္အထိ အဲဒီေနာက္ အလုပ္အထိ၊ ေလာကႀကီးထဲအထိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဟီလာရီဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္တဲ့ဗဟို ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔အထိ သူဟာ အေမရိကန္မွာသာမက တစ္မာၻလံုးရဲ႕ စိတ္ဝင္စား၊ အေလးထားမႈကို ခံေနတဲ့ (Hillary Clinton) ျဖစ္ခဲ့တယ္။
99SN
No comments:
Post a Comment