Nov 22, 2011

ေပါင္းသင္းျခင္း၏ ရလဒ္

ေလာကမွာ ဘယ္သူမွ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးေနလို႔ မရခဲ့ဘူး။ လူတိုင္း အစုအစည္း၊ အဖဲြ႔နဲ႔ ရွင္သန္ေနၾကတယ္။


လူေနမႈအဖဲြ႔အစည္းထဲ ပါဝင္ျခင္းျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အင္အားကိုတိုးေစတယ္။ လူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းတဲ့ ဧရိယာက်ယ္ဝန္းေလ အသိပိုတိုးေလ၊ ေတြးေတာၾကံစည္မႈ ပုိေကာင္းေလျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ လူေတြနဲ႔ အဆက္အဆံမလုပ္ဘဲ တစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ရင္ ကိုယ့္မွာရွိသမွ်အင္အားေတြ ေလ်ာ့နည္းသြား တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ပါးသူဆီကေန ေကာင္းတဲ့အက်င့္၊ ေကာင္းတဲ့စရိုက္ေတြသင္ယူမယ္၊ အဖဲြ႔အစည္း၊ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခ်ဳိ႔မွာ ပါဝင္ျခင္းျဖင့္ စိတ္အဟာရေတြကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ပါတယ္။ 
ကိုယ့္ထက္ အသိဥာဏ္ၾကြယ္ဝသူနဲ႔ ေပါင္းသင္းျခင္းျဖင့္ ကိုယ့္အသိဥာဏ္ကို ျဖည့္တင္းေပးႏိုင္ပါတယ္။
တစ္ျခားလူနဲ႔ အျမဲပူးတဲြေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ကိုယ္ရဲ႕အင္အားသစ္ကို သတိျပဳမိႏိုင္တယ္။ တကယ္လို႔ မပူးတဲြခဲ့ရင္ ကိုယ့္ရဲ႕တိမ္ျငဳပ္ေနတဲ့ အင္အားေတြ ဘယ္လိုမွထုတ္ေဖာ္ ျပသႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။


ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂရုတစိုက္ နားေထာင္တတ္ခဲ့ရင္ အေပါင္းအေဖာ္ရဲ႕ ရင္တြင္းလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို သိႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ေတြက တစ္ခါမွကိုယ္မသိ၊ မၾကံဳခ့ဲဖူးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေတြကို အေတြ႔အၾကံဳအျဖစ္ ယူတတ္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ ထီးထီးေနတဲ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အင္အားထုတ္ျပႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ပါးသူေတြကမွ ကိုယ့္အင္အားေတြ ထုတ္ျပႏိုင္ဖို႔ ေဖးမသူေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။


ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ပိုင္းတစ္စက သူတစ္ပါးရဲ႕ အက်ဳိးေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကကိုယ့္ကို ကာလိုက္ကာ ေနာက္ကြယ္ကေနျပီး မသိမသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးတယ္၊ အျမဲအားေပး၊ ကူညီတယ္။ စိတ္ဓာတ္အင္အား၊ ႏွစ္သိမ့္မႈေတြ အျမဲေပးတယ္။ ဒါေတြကို လူနည္းစုေတြကပဲ ခံစားနားလည္တတ္ခဲ့တယ္။


လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသိဥာဏ္၊ ဘဝၾကီးျပင္းဖို႔က ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ဆီက အဟာရေတြ စုတ္ယူရံုတင္မက ျပင္ပအဖက္ဖက္က အဟာရေတြပါ စုတ္ယူဖို႔လိုတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔အဟာရေတြကို ကိုယ္တို႔ သတိမမႈမိတတ္ၾကဘူး။ ဥပမာ- နားနဲ႔မ်က္စိက ျပင္ပကအသံနဲ႔ အလင္းကို လက္ခံရရွိေစတယ္။

ေက်ာင္းပညာေရးတစ္ခ်ဳိ႔ရဲ႕တန္ဖိုးက ေက်ာင္းသားနဲ႔ဆရာၾကား အျပန္အလွန္ ႏွီးေႏွာသင္ယူျခင္းကေန ရလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုသင္ယူဖလွယ္မႈေတြက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေတြးေတာမႈကို ပိုထက္ျမက္ေစတယ္။  အင္အားေတြ ပိုျဖစ္ထြန္းေစတယ္။ အဓိကက ဒီလိုသင္ယူဖလွယ္မႈက သူတို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အသစ္၊ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈအသစ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ စာအုပ္ထဲက အသိဥာဏ္ေတြကလည္း တန္ဖိုးရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ဆရာၾကားက ဆက္ဆံမႈေတြကလည္း သူတို႔ကို အသိဥာဏ္တိုးေစပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အသိဥာဏ္ၾကြယ္ေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေအာင္ျမင္ေနပါေစ လူေတြနဲ႔ မေပါင္းသင္း၊ မဆက္ဆံဘူး၊ တစ္ျခားလူအေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမထားဘူး၊ တစ္ျခားလူရဲ႕ အခက္အခဲကို လ်စ္လ်ဴရႈမယ္၊ မကူညီတတ္ဘူး၊ ေနာက္ျပီး တစ္ျခားလူနာက်င္ဝမ္းနည္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္တာကို မမွ်ေဝ ခံစားေပးဘူးဆိုရင္ သူ႔ဘဝက အထီးက်န္သြားလိမ့္မယ္၊ ဘဝမွာ အသက္ရွင္ရတာ အဓိပၸါယ္မဲ့သြားလိမ့္မယ္။

ကိုယ့္ထက္အသိဥာဏ္ၾကြယ္သူ၊ အေတြ႔အၾကံဳေပါမ်ားသူနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံျခင္းျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕လူေနမႈ၊ ကိုယ့္က်င့္တရား၊ အသိဥာဏ္ေတြကို တိုးတက္ေစတယ္။ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚမႈေတြ ပိုနက္နဲေစတယ္။ ဒါေတြဟာ ကိုယ္ရဲ႕ေန႔စဥ္ ေနထိုင္မႈ၊ အလုပ္အကိုင္ေတြအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစပါတယ္။

စိတ္၊ စိတ္ခ်င္းျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အင္အားကို ဘယ္အရမွအံတုလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒီအင္အားက စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြမႈ၊ ဆန္းသစ္ထီထြင္မႈနဲ႔ ဖ်က္ဆီးမႈေတြမွာ မ်ားစြာအေထာက္အကူျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေပါင္းအေဖာ္၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေျပာဆိုေပါင္းသင္းဆက္ဆံၿပီး၊ ကိုယ့္ထက္အသိပညာ၊ အေတြ႔အႀကံဳရွိသူေတြကို ခ်ည္းကပ္ျခင္းျဖင့္ ကိုယ့္အသိဥာဏ္၊ ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ျမႇင့္တင္ႏိုင္ပါေစ..

No comments:

Post a Comment