က်ြန္ေတာ္ ့အတြက္ေမ ့မ၇တဲ ့ထိုည
က်ြန္ေတာ္လူပ်ိဳေပါက္အ၇ြယ္ေလာက္ကၿဖစ္သည္။အေဖနဲ ့က်ြန္ေတာ္ဆပ္ကပ္ပြဲအတြက္လက္မွတ္တန္းစီေနၾကသည္။ အေတာ္ၾကာေစာင္ ့ဆိုင္းၿပီးသည္ ့ေနာက္တြင္လက္မွတ္ေပါက္နဲ ့က်ြန္ေတာ္တို ့ၾကားမွာမိသားစုတစ္ခုသာက်န္ေတာ ့သည္။
သည္မိသားစုကုိၾကည့္ၿပီး က်ြန္ေတာ္ဘေဘာက်ေနမိသည္။ ကေလးခ်ည္း၇ွစ္ေယာက္ပါသည္။တစ္ေယာက္မွ ၁၂ နွစ္ၿပည္ ့ေသးပံုမ၇။သူတို ့အသြင္အၿပင္ေတြၾကည္ ့၇ံုၿဖင္ ့ပင္ေငြေၾကးၿပည ့္စံုစံုထဲကမဟုတ္ေၾကာင္းသိနိုင္သည္။ အ၀တ္အစားေတြကအဖိုးတန္ထဲကမဟုတ္။သို ့ေသာ္သပ္သပ္၇ပ္၇ပ္၇ွိသည္။ကေလးေတြ၇ဲ ့အမူအ၇ာကယဥ္ေက်းသည္။မိဘမ်ားေနာက္မွာနွစ္ေယာက္တစ္တြဲလက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီးတန္းစီေနၾကသည္။သို ့ေသာ္နွဳတ္ကမူညဘက္တြင္သူတို ့ၾကည္ ့၇မည့္ဆပ္ကပ္လူၿပက္မ်ား၊ဆင္လိမၼာမ်ားနွင္ ့အၿခားၿပကြက္မ်ားအေၾကာင္းကိုအားတက္သေ၇ာေၿပာဆိုေနၾကသည္။သူတို ့ေလးေတြခမ်ာဆပ္ကပ္ပြဲတစ္ခါမွၾကည့္ဖူးၾကဟန္မတူ။သည္ညကေတာ ့သူတို ့ဘ၀မွာတကယ့္အမွတ္တ၇ညၿဖစ္ေတာ ့မည္ပံုမ်ိဳး။
အေဖနွင္ ့အေမကအုပ္စုထိပ္မွ၀မ္းေၿမာက္ဂုဏ္ယူသည္ ့အသြင္အၿပင္မ်ားၿဖင္ ့၇ပ္ေနၾကသည္။ကေလးေတြ၏မိခင္က ခင္ပြန္းသည္၏လက္ကိုကိုင္လ်က္ သူ ့မ်က္နွာကို၇ြန္း၇ြန္းစားစားၾကည့္ေနပံုမွာ"ေမ့ခ်စ္သူလူစြမ္းေကာင္းၾကီး" ဟုနွဳတ္ခြန္းဆက္ေနသည့္အလားအထင္ၾကီးမွဳ၊ေလးစားမွဳ လကၡဏ ေတြအၿပည္ ့ပါသည္။ခင္ပြန္းသည္ကလည္း "အားကိုးစမ္းပါ အခ်စ္၇ယ္"ဟု ခြန္းတံုၿပန္ေနသည္ ့နွယ္ဂုဏ္ယူေသာအၿပံဳးနွင့္ခ်စ္ၾကည္နူးစြာၾကည္ ့ေနသည္။
သည္အခိုက္လက္မွတ္ေ၇ာင္းေနေသာအမ်ိဳးသမီးက အေဖလုပ္သူအားလက္မွတ္ဘယ္နွစ္ေစာင္ယူမလဲဟုလွမ္းေမးလိုက္သည္။
"က်ြန္ေတာ္ကေလးလက္မွတ္ ၇ွစ္ေစာင္နဲ ့လူၾကီးလက္မွတ္နွစ္ေစာင္ လိုခ်င္ပါတယ္" ဟုသူကတက္တက္ၾကြၾကြပင္ေၿဖလိုက္သည္။အမ်ိဳးသမီးကလက္မွတ္ခနွဳန္းထားကုိလွမ္းေၿပာလိုက္သည္။
ဇနီးသည္ကသူခင္ပြန္း၏လက္ကိုလြတ္ခ်လိုက္ၿပီးေခါင္းလည္းငံုသြားသည္။အမ်ိဳးသား၏နွဳတ္ခမ္းေတြတဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။သူေ၇ွ့သို ့အနည္းငယ္တိုးကာ 'ဘယ္ေလာက္ဗ်' ဟုေမးလိုက္သည္။လက္မွတ္ေ၇ာင္းေသာအမိ်ဳးသမီးကေစ်းနွဳန္းေတြထပ္ေၿပာသည္။အေဖလုပ္သူမွာပိုက္ဆံအလံုအေလာက္မပါ။သို ့ေသာ္သည္အခ်ိန္က်မွသူေနာက္ဘက္လွည္ ့ကာကေလးေတြကိုအေဖမွာပိုက္ဆံအလံုအေလာက္မပါလို ့သည္ညဆပ္ကပ္ၾကည္ ့နိုင္မွာမဟုတ္ဘူးဟုသူဘယ္လိုေၿပာထြက္နိုင္ပါမည္နည္း။
ၿဖစ္ပ်က္ပံုအလံုးစံုကိုၿမင္ကာက်ြန္ေတာ္အေဖကအက်ီၤအိတ္ထဲကေဒၚလာ ၂၀ ထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ေၿမၾကီးေပၚအသာပစ္ခ်သည္။ထို ့ေနာက္အေဖပဲသည္ပိုက္ဆံကုိၿပန္ေကာက္ကာကေလးမ်ားဖခင္ပခံုးကိုသြားပုတ္ၿပီးေၿပာသည္။"ဒီမွာခင္ဗ်၊ေစာေစာကခင္းဗ်ားအိတ္ထဲကထြက္က်သြားတယ္"
အေဖဘာလုပ္သည္ဆိုတာ ထိုလူေကာင္းစြာနားလည္လိုက္ပါသည္။ ဘယ္သူ ့ဆီမွာမွသူလက္ၿဖန္ ့ေတာင္းခံခဲ ့သည္ေတာ ့မဟုတ္။သို ့ေသာ္သည္လိုအသည္းအသန္အေ၇းတၾကီးအခ်ိန္၊ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနွင္ ့အ၇ွက္ၾကီး၇ွက္၇မည္အၿဖစ္မ်ိဳးၾကံဳ၇အံ့ဆဲဆဲအခ်ိန္တြင္မေမ်ွာ္လင္ ့ဘဲေပၚေပါက္လာသည္ ့အတြက္သည္အကူအညီအတြက္သူတကယ္ပဲ ေက်းဇူးတင္သြားခဲ ့သည္။ အေဖ ့မ်က္လံုးအစံုကိုသူစူးစိုက္ၾကည္ ့ၿပီး. ေဒၚလာ၂၀ကိုင္ထားတဲအေဖလက္ေလးကိုဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး..တုန္ယင္ေသာနွဳတ္ခမ္းၿဖင္ ့ေက်းဇူးတင္စကားဆိုသည္။"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်.တကယ္ကိုေက်းဇူးပါပဲခင္ဗ်၊
က်ြန္ေတာ္ ့အတြက္ေ၇ာက်ြန္ေတာ့္မိသားစုအတြက္ပါအဖိုးမၿဖတ္နိုင္ဘူးခင္ဗ်"ဟုေၿပာ၇င္းသူ ့ပါးၿပင္ေပၚကမ်က္၇ည္တစ္ေပါက္လိမ္ ့ဆင္းက်လာသည္။
အေဖနွင္ ့က်ြန္ေတာ္ကားဆီသို ့ၿပန္လွည့္ကာအိမ္သို ့ၿပန္ခဲ ့သည္။ အဲသည္ညဆပ္ကပ္ပြဲသို ့က်ြန္ေတာ္တို ့မေ၇ာက္ခဲ ့ပါ။သုိ ့ေသာ္အဲသည္ညသည္ အခ်ည္းနွီးညေတာ ့လံုး၀မဟုတ္ခဲ ့ပါ။
"လူေကာင္းတစ္ေယာက္၇ဲ ့ဘ၀မွာအေကာင္းဆံုးအစိတ္အပိုင္းဆိုတာ
မၾကီးက်ယ္တဲ ့၊အမည္မေဖာ္တဲ ့၊အမွတ္တ၇ၿပဳမေနတဲ ့အၾကင္နာ၊ေမတၱာ အၿပဳအမူေလးမ်ားပါပဲ"
No comments:
Post a Comment